U Katullusa na kawie, z Hemingwayem w okopach - opowiadam o Włoszech w Łomiankach
Dom Kultury Łomianki 07:11.jpg)
Piękny obraz na płytce ceramicznej
3 lata temu
Dzwoniąca w uszach cisza panuje w Parku
Ungarettiego w Castelnuovo. Niczym oddech wstrzymany przed bitwą, która się
zaraz rozpocznie.
Tędy biegła jedna z linii frontu I wojny światowej.
Włosi do dziś określają ją mianem
wielkiej – Grande Guerra, choć
przecież dwadzieścia lat po niej wybuchł globalny konflikt stokroć potężniejszy.
Nad kilometrami okopów, które w drugiej dekadzie ubiegłego stulecia przeryły
również friulańską ziemię, miotała się między Adriatykiem a Alpami Julijskimi bora scura, wiatr dojmująco chłodny i
silny, osiągający nawet 160 km/godz.
W jednym z tych okopów tkwił z dłonią
zaciśniętą na karabinie młody, niespełna trzydziestoletni Giuseppe Ungaretti, w przyszłości jeden z
największych włoskich poetów XX wieku. Podobnie jak inny mistrz pióra, Ernest
Hemingway wybrał wojnę jako wolontariusz.
Obaj panowie się raczej nie spotkali,
choć działali w tej samej okolicy…
Ten artykuł w całości można przeczytać na stronie Podróże Rzeczpospolitej: http://www.rp.pl/artykul/235131,1079690-W-parku-poety.html, http://www.rp.pl/temat/9135.html
Pragnę natomiast uzupełnić, że Park Ungarettiego to pierwszy w Italii projekt, stworzony i zrealizowany przez Gianfranco Trombettę we współpracy ze Stowarzyszeniem Przyjaciół Castelnuovo, a więc miejscowości w prowincji Pordenone, gdzie park się znajduje i wsparciem finansowym regionu Friuli-Wenecja-Julijska. Parco Ungaretti poświęcony jest poecie i właśnie temu wojennemu tomikowi wierszy. Żwirowe alejki, meandrujące pomiędzy kobiercami zielonej murawy, prowadzą do specjalnych miejsc pamięci: Wieży, Świętego Ogrodzenia i Sanktuarium. Ich nowoczesne formy z żelaza, kamienia i drewna doskonale korespondują z otoczeniem, a w każdym można przeczytać jeden z wierszy poety. Rozłożyste świerki i platany z charakterystycznymi dla nich łaciatymi, jakby poobdzieranymi pniami, konary drzew cachi uginają się pod ciężarem znanych i u nas szaronów, słodziutkich owoców o wyglądzie i konsystencji pomidorów.
Stojące niczym w
żołnierskim szeregu donice z drzewkami pomarańczowymi zdobią tę część ogrodu,
która przechodzi w taras zawieszony nad doliną rzeki Isonzo - nad jej wartkim
nurtem stoczono aż 12 krwawych bitew! Pośrodku parku wznosi się XVIII-wieczna,
otynkowana na biało willa, inspirowana wyraźnie stylem palladiańskim z charakterystycznymi
kolumnami u wejścia. Jej wnętrze zaskakuje, ponieważ jest całkowicie puste, a
ściany niemal odarte ze zdobiących ją niegdyś fresków.
W głównej sali, niegdyś
zapewne balowej, dokonano niedawno sensacyjnego odkrycia. Podczas prac
konserwatorskich światło dzienne ujrzały wyryte w murze rysuneczki
stacjonujących tutaj żołnierzy
– toporna wersja Kamasutry, stworzona niewprawną ręką raczej bawi niż gorszy czy
ekscytuje. Zwłaszcza po kieliszku wybornego trunku z sąsiadującej z parkiem
winnicy Castelvecchio.
Ten artykuł w całości można przeczytać na stronie Podróże Rzeczpospolitej: http://www.rp.pl/artykul/235131,1079690-W-parku-poety.html, http://www.rp.pl/temat/9135.html
Pragnę natomiast uzupełnić, że Park Ungarettiego to pierwszy w Italii projekt, stworzony i zrealizowany przez Gianfranco Trombettę we współpracy ze Stowarzyszeniem Przyjaciół Castelnuovo, a więc miejscowości w prowincji Pordenone, gdzie park się znajduje i wsparciem finansowym regionu Friuli-Wenecja-Julijska. Parco Ungaretti poświęcony jest poecie i właśnie temu wojennemu tomikowi wierszy. Żwirowe alejki, meandrujące pomiędzy kobiercami zielonej murawy, prowadzą do specjalnych miejsc pamięci: Wieży, Świętego Ogrodzenia i Sanktuarium. Ich nowoczesne formy z żelaza, kamienia i drewna doskonale korespondują z otoczeniem, a w każdym można przeczytać jeden z wierszy poety. Rozłożyste świerki i platany z charakterystycznymi dla nich łaciatymi, jakby poobdzieranymi pniami, konary drzew cachi uginają się pod ciężarem znanych i u nas szaronów, słodziutkich owoców o wyglądzie i konsystencji pomidorów.
