Od przędzalni do hotelu. Łódzki andel's fetuje 5. urodziny w wielkim stylu
02:43
Akrobatyczne
pokazy z nutką liryki, kompozycje z wędzonych ryb imitujące
obrazy, drewniane skrzynki i beczki w roli dekoracji - bez
wątpienia impreza z okazji 5-lecia działalności łódzkiego
hotelu andel's została zorganizowana z pomysłem.
Co ważne,
nie było żadnych wulgarności i kiczu. Wyparła je sztuka na
wysokim poziomie.
Ale chyba nie mogłam się dziwić, skoro już
andel's jest sztuką samą w sobie.
Pomysłodawców
przeobrażenia starej, sypiącej się przędzalni na luksusowy hotel
Marek Cieślak, pierwszy wiceprezydent miasta Łodzi trafnie określił
mianem "szaleńców Bożych". Bo jak inaczej? A jednak
Warimpeksowi, jednej z największych w Europie
inwestycyjno-deweloperskiej firmie z Wiednia zaprawionej w bojach na
rynku inwestycji hotelarskiej udało się zrealizować to wyzwanie.
Rzekłabym koncertowo, choć rzadko kiedy na tych łamach sypię
pochwałami (w dalszej części będzie też trochę uszczypliwości).
Jestem przekonana, że poza niezbędnym doświadczeniem "zagrała"
osobista pasja. Jeden wizjoner, Fritz Jurkowitsch, szef
Warimpeksu - doskonale zrozumiał innego wizjonera, Izraela
Poznańskiego, przemysłowca, który znalazł tu swoją Ziemię
obiecaną i stworzył imperium, stając się jednym z trzech królów
bawełny w Łodzi II poł. XIX w. Dziś to imperium jako
zrewitalizowana Manufaktura służy miastu jako gigantyczne centrum
rozrywkowo- przemysłowe. A jego część stanowi właśnie andel's,
hotel, gdzie z całym szacunkiem dla przeszłości i historii
zabytkowe wnętrza zrewitalizowano. Pięciolecie działalności było
dobrym pretekstem do ich obejrzenia. Miałam tę możliwość,
ponieważ zostałam „oddelegowana” przez mojego szefa, Filipa z
Rzeczpospolitej, aby wziąć udział w uroczystym jublu. - Staramy
się być wyjątkowi, bo budynek jest wyjątkowy, a w jego wnętrzach
można zaaranżować w zależności od potrzeb klienta zarówno
wybieg dla modelek jak i klub samby czy klatkę lodową – mówiła
mi Anna Olszyńska, dyrektor hotelu, dowcipnie określająca się
mianem jego „prezydenta”.I rzeczywiście hotel zachwyca nie tylko
kapitalnymi rozwiązaniami architektonicznymi, które idealnie
współgrają se starymi murami, ale wysokim gatunkiem materiałów,
jakie zostały wykorzystane. Zarówno przy remoncie, jak i w wystroju
wnętrz. Po pięciu latach nie widać śladu zużycia na meblach czy
wykładzinach, co można by zarzucić niejednemu, stołecznemu,
wysoko skategoryzowanemu obiektowi. Organizacja przestrzeni w pokojach
jest w najmniejszym szczególe przemyślana – gość nie wpada na
meble i nie potyka się o własne bagaże, które może wygodnie
umieścić tak, aby móc z nich w każdej chwili korzystać
(odpowiednie, otwarte nisze w szafach). Bardzo ważne jest też, że
można uchylić okna, bo nie każdy toleruje klimatyzację. Ogromnym
plusem obiektu jest też to, że dzięki grubym ścianom, ale i
zapewne wprowadzonym tu rozwiązaniom projektowym, w pokojach nie
słychać hałaśliwej muzyki z imprez organizowanych na terenie
obiektu. A bufet śniadaniowy w restauracji Delight zasługuje na 6+
- menu zadowoli klienta na nawet najbardziej wyszukanej diecie,
produkty pyszne i świeże, serwis i sztućce najwyższej jakości, a
sposób podania wręcz modelowy. Poza tym, a może przede wszystkim gości zewsząd otacza sztuka nowoczesna - nota bene prywatna pasja prezesa Jurkowitscha. Obrazy, grafiki, rzeźby jak Tuwima przy wejściu do wind na parterze, mural w Oskar's barze tworzą prawdziwą galerię w korytarzach i pokojach, składającą się ze 130 dzieł sztuki polskich artystów.
Nie
do końca perfekcyjnie działa natomiast „czynnik ludzki” czyli
obsługa za co odpowiada już prowadząca go firma Vienna International Hotelmanagement AG i szefostwo na miejscu. W pokojach dwuosobowych brakowało w łazienkach mydeł i
herbaty – były „wydzielone” na jedną osobę. Gdy zgłosiłam
to w recepcji powiedziano, że jedno mydło na dwie osoby to w hotelu
standard! Całą naszą grupę dziennikarską wylogowano też z pokoi
pół godziny przed czasem, więc nie mogliśmy się dostać do
środka i trzeba było na nowo ładować karty, co naturalnie na
chwilę przed podróżą było nieco stresujące. W spa o 8 rano
czyli w chwili otwarcia basenu nie było ani obsługi ani ręczników
(nota bene płaszcze kąpielowe, jak się dowiedziałam „przysługują”
tylko apartamentom, ale można je dostać na życzenie – ja
zgłosiłam taką potrzebę, ale doczekałam się na niego po
godzinie zamiast obiecanym „już”). Pracownicy recepcji zresztą
niejednokrotnie gubili się informacyjnie – nie wiedzieli, gdzie
nasza grupa ma lunch, podawali inne jego pory. Być może należy to
złożyć na karb stresu spowodowanego organizacją 5-lecia, jednak
pracownicy hotelu tak bardzo „gwiazdkowego” powinni być bardziej
„zorganizowani” i świadomi potrzeb klienta. Wracając
jednak do plusów – kapiel w basenie, który znajduje się na
najwyższym piętrze hotelu, w całkowicie przeszklonej przestrzeni
dawnego zbiornika przecipożarowego, wynagrodził mi sporo wcześniejszych
niedogodności.
0 komentarze