Oglądając Wystawę Światową w mieście Sforzów czułam się może trochę tak jak Modest Musorgski przed skomponowaniem swoich "Obrazków z wystawy", nota bene zainspirowanych prawdziwą wystawą jednego z jego przyjaciół. Choć może jemu przyszło oglądać ekspozycję o dużo mniejszych rozmiarach i wydźwięku. Modest kontemplował sobie w spokoju ducha obrazy - tutaj, pod żaglami chroniącymi tylko pozornie przed upałem, suną niezmierzone, kolorowe tłumy, krzycząc, pstrykając głównie selfie, mlaszcząc - w końcu żywienie planety jest mottem, więc jest pretekst do zapełnienia kałdunków. W określonych godzinach przez tę ciżbę przedzierają się też barwne parady:

 - Belgowie uderzyli wręcz w ton alarmistyczny, że oto w 2045 r. czeka nas niemal koniec świata, gdyż sięgniemy górnej granicy przeludnienia.

Albo poprzez "zastaw się a postaw się", jak w przypadku "wypasionego" pawilonu Kazachstanu próba zaistnienia w świadomości tych, którzy do tej pory nawet nie wiedzieli, że taki kraj istnieje. Nota bene Kazachstanowi się chyba udało, bo należał do czołówki odwiedzanych pawilonów, do którego non stop ustawiały się długie kolejki. Chińczycy przypomnieli, iż są krajem bogatej tradycji i historii. I, naturalnie szanują matkę - naturę - stąd łany kwiecia przed pagodą i użyte do jej wzniesienia materiały ekologiczne (drewno - obecne w wielu innych budynkach ekspozycji)
Kuwejt przyjmował zwiedzających pośród piasków pustyni. Sztucznych, rzecz jasna.