To wprost nie wyobrażalne aby trafić na taką pogodę w połowie grudnia. Nawet w Italii. Co prawda ranek oszronił murawę otaczającą zamek Oscano pod Perugią, w którym spędziłam noc, ale w ciągu dnia, im bliżej południa, tym słońce intensywniej grzało. Wydawało się nam zatem z Simoną Migliorati, właścicielką kempingu Punta Navaccia nad jeziorem Trazymeńskim, że cofnęłyśmy się w czasie do października.

Simona zabrała mnie dziś rano właśnie na swój kemping, który nawet poza sezonem daje wyobrażenie o tym, co turysta zastanie w lecie.


A ma z czego wybierać: domki różnej kategorii i rozległe pole namiotowe z bez przesady obłędnym widokiem na jezioro.



Marina i teatr na 300 miejsc.

Dwa baseny lub plaża i kąpiele w jeziorze, które wcale nie jest takie głębokie, gdyż liczy zaledwie sześć metrów : www. puntanavaccia.it


Nad jeziorem ścieliła się dziś lekka mgiełka, a na samej wodzie znów poczułyśmy, że jednak jest już zima i nieco podmarzłyśmy. Odbyłyśmy bowiem godzinny rejs po błękitnej toni stateczkiem Maurizia, który okazał się przemiłym (i przystojnym) cicerone.



O tym jednak w kolejnym poście :)