Zamykam oczy i jeszcze słyszę przenikliwy dźwięk pikuliny odbijający się od kamiennych murów pozbawionej dachu katedry opactwa San Galgano. Nade mną gwiaździste niebo: Wielki Wóz, Mały Wóz, Orion. Nozdrza łechce, płynący z pobliskich pól, zapach ziół i kwiatów rozgrzanych letnim słońcem. A pomiędzy rozbrzmiewającymi krystalicznie czysto nutami - dzwoniąca w uszach cisza.
Za chwilę rozpocznie się Koncert Mistrzów La Scali...
Na plakat trafiłam jak zwykle ja, mająca w podróżach tyle szczęścia, aby znaleźć się w odpowiednim miejscu i czasie. Lucia, którą poznałam przed kilkoma laty podczas wyjazdy dla prasy do Toskanii, była moim cicerone po Val di Merse. Jest właścicielką posiadłości Podere I Monti, gospodarstwa agroturystycznego "nasadzonego" niczym czapeczka na jedno z licznych wzgórz doliny rzeki Merse - podobnie zresztą jak okoliczne, średniowieczne miasteczka. To u niej spędzałam tegoroczne, zbyt krótkie wakacje. https://italiannawdrodze.blogspot.com/2018/02/wakacje-na-toskanskiej-wsi-vacanze-in.html


Spacerowałyśmy właśnie po jednym z nich, Ciciano, którego nazwę, ku uciesze mojej przewodniczki ciągle przekręcałam na Cicione, bo myliło mi się z Ciccioliną, ordynarną aktorką porno Iloną Staller i parlamentarzystką (ach, ci Włosi!).




Mój wzrok przyciągnął plakat - Koncert Mistrzów La Scali w Galgano i fotografie dwóch flecistów.


 Tego nie mogłam zignorować. Zwłaszcza, że sama mam dyplom w klasie fletu poprzecznego (co z tego, że już dobrze przykurzony). Okazało się, że impreza odbędzie się w niedzielę 1 lipca i wieńczy kurs mistrzowski dla młodych flecistów, organizowany już od trzech lat w Chiusdino, gdzie znajduje się szkoła muzyczna. Uczestniczyli w nim, jak się potem okazało nie tylko młodzi toskańczycy, ale młodzież z Europy i... Azji w postaci jednej Japoneczki. A szkolili ich najlepsi, bo właśnie muzycy z Opery w Mediolanie, ale też profesorowie z Akademii w Ferrarze i Paryża! Jak widać na tzw. prowincji można zorganizować wydarzenie na światowym poziomie.
Na koncert z Lucią naturalnie pojechałyśmy i w ten sposób La Scala dosłownie przyszła do mnie, bo do tej pory nigdy nie udało mi się uczestniczyć w koncercie w tym teatrze. Co prawda, po zeszłorocznej "skusze" neapolitańskiego San Carlo miałam pewne obawy co do poziomu wykonawców, jednak to była prawdziwa uczta.


Na zdjęciu - pierwszy flet w orkiestrze mediolańskiego teatru La Scala, Andrea Manco. Bynajmniej nie snobistycznie - w skromnym garniturze i grający nie na złotym flecie, a jednak brzmienie, jakie potrafił osiągnąć - tego się po prostu nie da opisać! Wykonał trzy utwory, w tym słynne Concertino D-dur op. 107 Chaminade, które i ja kiedyś grałam na jakimś egzaminie w szkole muzycznej. Z tym utworem związanych jest kilka ciekawych historii. Po pierwsze skomponowała go kobieta, Cecile Chaminade w 1902 r., co również na początku XX w. stanowiło ewenement.


Concertino powstało na konkretne zamówienie, złożone przez Konserwatorium Paryskie z zastrzeżeniem, że ma być to "kawałek do ćwiczeń" dla studentów klasy fletu, a więc cyzelujący ich technikę. Rzeczywiście, pamiętam, że może nie zęby na nim zjadłam, ale paluszki mi się po klapkach nabiegały, a oddechu brakowało nie raz :) I jeszcze jedno. Podobno Cecile napisała Concertino z zemsty na niewiernym kochanku, który ją porzucił dla innej. Stworzyła opus tak trudny technicznie, aby mężczyzna, też flecista nie był w stanie go wykonać! Posłuchajcie sami: https://www.youtube.com/watch?v=LMky0m2qbD0 w wykonaniu Sir Jamesa Galwaya, Irlandczyka z Belfastu zwanego "Człowiekiem ze Złotym Fletem".


Występ Andrei Manco poprzedziło inne, muzyczne "objawienie". Dla mnie naturalnie, bo i tego artysty wcześniej nie znałam i nie słyszałam. Maurizio Simeoli na mojej ukochanej pikulinie zagrał po prostu "bosko" skomponowaną przez siebie Fantazję włoską w hołdzie Rossiniemu, naszpikowaną dosłownie cytatami z oper wielkiego kompozytora i pobrzmiewającego jodłowaniem "Szwajcarskiego pasterza" Morlacchiego. Na you tube znalazłam ten utwór również w mistrzowskim wykonaniu Galwaya:  https://www.youtube.com/watch?v=kqQRdiS7wmI