Ustawą z 17 stycznia 1861 roku zostało proklamowane Królestwo Italii - Włochy zostały zjednoczone (jak do tego doszło piszę w mojej książce "Włochy jakich nie znacie" opublikowanej w ubiegłym roku przez National Geographic - w tym miesiącu na rynku pojawi się jej nowe wydanie). Jednak dla Włochów największym świętem są obchody rocznicy proklamowania Rebubliki Włoskiej 2 czerwca 1946 roku. Zostały one ustanowione w 1949 roku, ale w latach siedemdziesiątych zdecydowano, że nie będą one miały miały charakteru ogólnopaństwowego. Dopiero przed dwunastoma laty, z inicjatywy ówczesnego prezydenta Carlo Azeglio Ciampi, ustawą z dnia 20 listopada 2000 roku. n.336, ustanowiono, że dzień ten ma charakter święta narodowego i jest ustawowo dniem wolnym od pracy.(Legge 20 novembre 2000 n.336).

Tego dnia każdego roku Prezydent Republiki w towarzystwie najważniejszych przedstawicieli państwa składa wieniec laurowy na Grobie Nieznanego Żołnierza (odpowiedniku naszego w Warszawie, zwanym kiedyś przez rzymian "Maszyną do pisania", gdyż przypomina wyglądem te "antyczne" dla młodego pokolenia sprzęty), który znajduje się na Ołtarzu Ojczyzny  na Placu Weneckim.

Obchody tego święta tradycyjnie odbywają się w Rzymie na ulicy Fori Imperiali z udziałem Prezydenta Republiki Włoskiej, który odbiera życzenia od zaproszonych na tę uroczystość przywódców państw. Nazwa ulicy pochodzi od okalających ją ruin forów antycznych, w tym największego - Forum Romanum. Została zbudowana z rozkazu Mussoliniego, który mógł nią dotrzeć do swojego Palazzo Venezia, zbudowanego nota bene z kamieni zrabowanych z Koloseum i z balkonu wygłaszać swoje płomienne przemówienia do narodu. Tuż obok jest Vicolo Doria, zaułek Polaków. Pisze o nim pięknie Waldemar Łysiak w "Wyspach zaczarowanych", książce będącej jedną z najsilniejszych inspiracji do mojego przewodnika. Warto po nią sięgnąć, przetrząsając Allegro lub tradycyjnie, antykwariaty...