Kiedy Fabio jest chory. Garmażowi pod chmurką stanowcze NIE!
00:10
Psie kupy na trawnikach! Skandal! Ohyda! –
pokrzykują od czasu do czasu moi koledzy-dziennikarze w kolorowych piśmidełkach,
bo czymś łamy trzeba zapełnić. I huzia na Józia na czworonogi lub/i ich
właścicieli. Tytuły w takich publikacjach aż biją w oczy, a pod nimi szereg
komentarzy internautów, z których spora część najchętniej wyeliminowałaby psy w
ogóle , byleby tylko przestały paskudzić. Fakt, upstrzony psimi odchodami
trawnik czy „bomba” na środku chodnika i mnie przyprawiają o mdłości. Znacznie
bardziej jednak drażnią mnie dziesiątki, setki porozrzucanych na pasach zieleni
„małpek” oraz butelek po wódce i innych tanich trunkach. Dlaczego na ten temat
nikt nie pisze artykułów? Nie protestuje? Kupa się rozłoży, butelka- nie.
Będzie sobie leżeć i świadczyć o tym, że Polska nad wódką leży. To kiepska
reklama dla nas w oczach zagranicznych turystów, ale i całej rzeszy obcokrajowców,
którzy nad Wisłą mieszkają. A rozbita butelka – takich też ci u nas dostatek,
to już niebezpieczeństwo – zarówno dla zwierzaków, jak i ludzi. Najgorsze
jednak okazuje się ostatnio rosnące „zjawisko” – dosłownie gór jedzenia
wyrzucanych na trawniki publiczne. To już nie pokrojony w kosteczkę chlebek,
ale całe dania. Na „moim” Żoliborzu takich punktów „zrzutu” mamy co najmniej
kilka. Jeden na rogu Bitwy pod Rokitną i Gen.Zajączka. Tu, pod krzakiem stoi
cały zastęp przypalonych garnków, a w nich i wokół przegląd tygodnia:
ugotowane, pokrojone w plastry buraki, "piure" z ziemniaków, inne warzywa,
niekiedy mięsiwa. Do tego zeschnięte półbochenki chleba. Wszystko nadgniłe,
spleśniałe, cuchnące. Robi się Państwu niedobrze? A to dopiero początek! Na rogu
Boguckiego i Rydygiera, pod ostatnim z bloków – kolejny „punkt aprowizacyjny” –
tu raczej lądują kości z kurczaka i chleby (nota bene kośćmi od kurczaka
dosłownie usiane jest gros trawników w mojej dzielnicy, co stanowi dla mnie
fenomen). Następny „garmaż pod chmurką” kryje się pod koroną jednego z drzew w
Alei Wojska – w pobliżu Or-Ota. O stałe dostawy dba cały zastęp pań,
niekoniecznie sklerotycznych staruszek. – Ptaszki głodują! – to ich argument na
jakąkolwiek próbę dialogu, przetłumaczenia, że takie żywienie krukom, wronom i
wróblom bardziej szkodzi niż pomaga. – Jesteś bez serca, zła kobieta, chcesz,
aby zwierzęta pomarły z głodu! – atakują, wylewając pod krzak cuchnący
kapuśniak. Jak już kiedyś pisałam, starego jedzenia pozbywają się z radością
reprezentanci naszej nowej burżuazji – sama byłam świadkiem, jak elegancko (czy
raczej metkowo) ubrana dama wysiadła na niebotycznych szpilkach (Christian Laboutin czy Manolo Blahnik?) z Land
Rovera i pod krzaczor szurnęła dwie blachy sernika. Taki prezent po Gwiazdce –
może będzie zasługa w niebie? Wątpię szczerze. Natomiast widzę tego skutki nie
tylko w postaci rosnącej wprost proporcjonalnie do ilości wyrzucanego jedzenia
armii szczurów, ale i liczby chorujących naszych milusińskich. Zwłaszcza, że do
niektórych garmaży ktoś regularnie podrzuca trutki! W ubiegłym roku co najmniej
kilka piesków z mojej okolicy po połknięciu takiego delikatesu udało się do
lepszego ze światów. Jasne, można powiedzieć, dlaczego nie miał kagańca?
Wszystkie rasy nie mają obowiązku noszenia tej upiornej klatki na nos i mordę.
Ja również mojego Fabia nią nie terroryzuję, zwłaszcza, że jako bardzo
zaawansowany w latach pies ma już swoje starcze narowy - po prostu w kagańcu
staje jak wmurowany i dalej nie pójdzie. Za nic! I właśnie mój Fabio stał się
teraz ofiarą takiego jedzenia.
Od wczoraj nic nie je – nawet odwraca łeb od
przysmaków. Nie chce pić. Ledwo łazi. Wzrok ma tak smutny, że serce mi pęka i
przyznam, że gdyby mi się trafiła teraz taka pani od kapuśniaczku, na
reprymendzie by się nie skończyło. Bo jestem wściekła! Rozżalona! I chcę, aby
wreszcie ktoś zauważył i zlikwidował ten problem! Basta!
0 komentarze